Goidschalxoord

Plaats
Dorp
Hoeksche Waard
Hoeksche Waard
Zuid-Holland

goidschalxoord_plaatsnaambord.jpg

Goidschalxoord is een buurtschap in de prov. Zuid-Holland, in de streek en gem. Hoeksche Waard. Het was een zelfstandige gem. t/m 31-8-1855. Per 1-9-1855 over naar gem. Heinenoord, in 1984 over naar gem. Binnenmaas, in 2019 over naar gem. Hoeksche Waard.

Goidschalxoord is een buurtschap in de prov. Zuid-Holland, in de streek en gem. Hoeksche Waard. Het was een zelfstandige gem. t/m 31-8-1855. Per 1-9-1855 over naar gem. Heinenoord, in 1984 over naar gem. Binnenmaas, in 2019 over naar gem. Hoeksche Waard.

goidschalxoord_molen.jpg

De prachtige molen van Goidschalxoord is jaren in verval geweest, maar ziet er sinds de restauratie van 2010 weer piekfijn uit en is sindsdien weer geregeld in werking en te bezoeken. Je kunt er ook op de molen gemalen meelproducten kopen.

De prachtige molen van Goidschalxoord is jaren in verval geweest, maar ziet er sinds de restauratie van 2010 weer piekfijn uit en is sindsdien weer geregeld in werking en te bezoeken. Je kunt er ook op de molen gemalen meelproducten kopen.

goidschalxoord_molen_taart_t.g.v._overdracht_aan_stichting_in_2007_kopie.jpg

De molen van Goidschalxoord is in 2007 door molenaarsfamilie Weeda overgedragen aan Stichting Molencomplex Goidschalxoord, die daarna heeft gezorgd voor de restauratie. De overdracht werd gevierd met een taart, met daarop de molen in oude staat afgebeeld.

De molen van Goidschalxoord is in 2007 door molenaarsfamilie Weeda overgedragen aan Stichting Molencomplex Goidschalxoord, die daarna heeft gezorgd voor de restauratie. De overdracht werd gevierd met een taart, met daarop de molen in oude staat afgebeeld.

Goidschalxoord

Terug naar boven

Status

- Goidschalxoord is een buurtschap in de provincie Zuid-Holland, in de streek en gemeente Hoeksche Waard. Het was een zelfstandige gemeente t/m 31-8-1855. Per 1-9-1855 over naar gemeente Heinenoord, in 1984 over naar gemeente Binnenmaas, in 2019 over naar gemeente Hoeksche Waard.

- De buurtschap Goidschalxoord valt, ook voor de postadressen, onder het dorp Heinenoord.

- De buurtschap Goidschalxoord heeft blauwe plaatsnaamborden (komborden) en heeft daarom een bebouwde kom, met een 30 km-zone.

Terug naar boven

Naam

Oudere vermeldingen
Goidschalkoord, Goidschalxoort, 1848 Goidschalksoord, 1883 Goidschalxoord.

Naamgeving
De buurtschap is genoemd naar een van de eerste ambachtsheren. Er is hier namelijk sprake geweest van de Vrije en Hoogheerlijkheid van heer Goidschalck Oem.

Naamsverklaring
Betekent oord 'oeverland' van de persoon Godeschalk. De naam Godeschalk betekent 'dienaar van God'. Vergelijk Schalkwijk.(1)

Terug naar boven

Ligging

De buurtschap Goidschalxoord ligt W van het dorp Heinenoord en O van het dorp Oud-Beijerland, rond de Goidschalxoordsedijk, de Sluisendijk en de Westdijk (voor zover gelegen N van de Provincialeweg) en grenst in het N aan de rivier de Oude Maas.

Terug naar boven

Statistische gegevens

In 1840 heeft de gemeente Goidschalxoord, die alleen de gelijknamige buurtschap omvat, 29 huizen met 88 inwoners. Tegenwoordig heeft de buurtschap ca. 100 huizen met ca. 250 inwoners.

Terug naar boven

Geschiedenis

Van heerlijkheid tot gemeente
"Goidschalxoord was een 'hoge en vrije heerlijkheid' en heeft verschillende 'heren' gekend. De omvang van de heerlijkheid bedroeg 24 mergen en 71 roeden. O.a. leden van het geslacht Du Faget van Assendelft hebben ruim anderhalve eeuw de titel heer of vrouwe van Goidschalxoord gevoerd. Zoals Johan Willem du Faget van Assendelft (1650-1732), die behalve heer van Goidschalxoord ook nog heer van Heinenoord, Kralingen en Besoyen was, en Sara Louisa du Faget van Assendelft (1717-1807), de laatste 'vrouwe' van deze heerlijkheid (voor andere 'heren en vrouwen' van deze heerlijkheid zie ook het hoofdstuk Trivia onderaan deze pagina, red.). In 1795 begint in Nederland de Franse Tijd die in 1813, met de rentree van koning Willem I op Nederlandse bodem, eindigt. Gedurende deze periode verandert het dorpsbestuur van naam en samenstelling. Sinds 1795 heet het dorpsbestuur 'municipaliteit' en sinds mei 1804 heet de municipaliteit gemeentebestuur.

Op 17 mei 1804 behandelt de municipaliteit het conceptreglement voor het gemeentebestuur van Goidschalxoord. Zij hebben dit ontvangen van de 'commissie tot het werk der gemeentebesturen'. Tot leden van het gemeentebestuur worden benoemd Cornelis Blaak, Johannes Boogaart en Cornelis van Diepen. Per 1 juni 1804 is het nieuwe gemeentebestuur een feit. In tegenstelling tot de hoge en vrije heerlijkheid heeft de gemeente Goidschalxoord nooit een gemeentewapen gehad. De beschrijving van het wapen van de heerlijkheid luidt: 'In zilver een rode brak met een halsband van goud.' De herkomst van het wapen is niet bekend. In 1855 wordt de gemeente opgeheven en toegevoegd aan de gemeente Heinenoord. Eerdere pogingen tot samenvoeging waren op niets uitgedraaid." (bron en voor nadere informatie zie: site over de archieven van deze voormalige gemeente, die berusten bij Diep/Stadsarchief Dordrecht).

Veer
Tussen de huizen van de families Leeuwenburgh en Van der Woel liep de Veerdam. Reeds in 1537 wordt melding gemaakt van een veerverbinding Goidschalxoord - Rhoon over de Oude Maas. Toen heette het het Nieuwelandsche Veer. Het veer behoorde toe aan de heer van Rhoon en Pendregt. In 1754 is het van voetveer tot pontveer bevorderd. Op 1-11-1888 wordt de Barendrechtse Brug - officieel 'De brug over de Oude Maas' maar in de volksmond al snel Barendrechtse Brug genoemd - in gebruik genomen. Inwoners van de Hoeksche Waard kunnen nu voor het eerst zonder te varen (of te zwemmen) hun eiland verlaten. Toch zijn veel mensen aan die kant van de rivier niet enthousiast over de nieuwe brug. Er zijn in die tijd namelijk nog maar weinig goede wegen naar de brug*. Voor mensen uit Oud-Beijerland en omgeving blijft het veer over de Oude Maas bij Goidschalxoord daarom voorlopig aantrekkelijker.
* Tegenwoordig ligt W hiervan de Heinenoordtunnel onder de Oude Maas in de A29. Na het gereedkomen daarvan is de brug afgebroken.

Toch neemt het belang van dit veer natuurlijk wel af. De eigenaren van het veer, die hun inkomsten zien dalen, doen het veer daarom over aan de provincie. Rond de eeuwwisseling zijn de heren De Koning en Dronkerd de eigenaren van het veer. In 1920-1921 wordt er een aak met motor aangeschaft. Dit is een enorme verbetering vergeleken met de houten boot die tot dan toe in gebruik was. Na het verdrinken van enkele Duitsers wordt het veer in 1941 uit de vaart genomen. Na de oorlog zijn nog 2 motorboten in gebruik geweest.

Tweede Wereldoorlog
De veerpont van Goidschalxoord naar Rhoon over de Oude Maas is in de meidagen van 1940 door Nederlandse troepen uit tactische overwegingen tot zinken gebracht. Sindsdien vaart men hier met de motorvlet, waarmee voor de oorlog de pont is gesleept (die voorheen door de veerlui aan een kabel de rivier werd overgetrokken). In het laatste oorlogsjaar kan bij gebrek aan brandstof ook dát niet meer. Sindsdien roeit men heen en weer met een geïmproviseerd vlot, bestaande uit twee rietaken die met planken van een dek zijn voorzien.

Een erg stabiele constructie is dit niet. De veerlui voorzien dan ook dat dit "een keer goed fout moet gaan". En zo geschiedt: op 26 september 1944, een stormachtige dag met veel regen, komen 27 Duitse soldaten aan de kant van Goidschalxoord aan boord voor de overtocht naar Rhoon. Het vlot wordt door golven en wind uit elkaar geslagen en van de manschappen, die in paniek raken, belanden de meesten in het onstuimige water, en zwemmen is door hun zware uitrusting bijna niet te doen. De veerlui hebben 17 soldaten kunnen redden, 10 hebben het niet overleefd. Dit is een korte samenvatting uit het artikel 'Vijand in doodsnood werd ook gered' in het Kompas, 15-5-2015.

Terug naar boven

Bezienswaardigheden

- De geschiedenis van de rijksmonumentale Molen van Goidschalxoord begint al voor 1718, het bouwjaar dat op de gevelsteen van de molen vermeld staat. De molen heeft namelijk een voorganger gehad, een wipmolen, die echter op een andere plaats gestaan heeft, namelijk aan de Sluisendijk, aan de westkant van het dorp Heinenoord ter hoogte van waar nu de leidingenstraat is. In de huidige molen zijn onderdelen van de vorige molen verwerkt.

Er is niet veel bekend over de geschiedenis van de molen uit de begintijd. Wel weten we dat er veel gedraaid werd voor de diaconie van de kerk. In die dagen kenden de kerken al een soort voedselbank met brood. In 1818, een eeuw na de oprichting van de molen, wordt de molen met erf gekocht door de familie Kluit. Tot 1924 draaien diverse generaties van deze vooraanstaande familie op de molen. Dat ze aan de molen verknocht waren blijkt uit het volgende: op gezette tijden hadden zij een molenmaker over de vloer, met kost en inwoning. De molen werd dan helemaal nagekeken en waar nodig gerepareerd, en behoort dan ook lange tijd tot een van Neerlands best onderhouden molens. De korenmolen maalde voornamelijk voor de bevolking van Heinenoord en Goidschalxoord.

Aan het eind van de 19e eeuw wordt de molen uitgebreid met een stoommachine. Via een ondergrondse tunnel naar de molen wordt een overbrenging gemaakt, zodat op windstille dagen de maalstenen van de molen door deze stoommachine aangedreven kunnen worden. Hiervoor is de graanschuur achter de molen omgebouwd tot motorhuis. Tevens is aan het begin van de 20e eeuw in de molen een houten stofafzuiginstallatie aangebracht die het meelstof, dat bij het malen vrijkomt, opzuigt en opvangt zodat dit niet verloren gaat.

In 1924 vertrekt de familie Kluit naar Barendrecht en later naar Rotterdam. De molen wordt verkocht aan de familie Weeda die tot dan als molenaars op de Poldersche Molen te Maasdam actief zijn geweest. De familie Weeda is tot mei 2007 eigenaar geweest van het molencomplex en heeft tot 1953 met de molen gemalen.

De molen is in meerdere opzichten uniek te noemen. Als eerste in Nederland draaide de Molen van Goidschalxoord met 3 koppels 16er kunststenen met bijbehorende regulateurs. Deze molenstenen werden gebruikt vanwege hun goede maaleigenschappen en duurzaamheid. Een steenkoppel bestaat uit twee molenstenen; een ligger (ligt vast op de vloer) en een loper (draait over de ligger en wordt aangedreven door de molen), die samen een productie-eenheid vormen. Omdat aan de molen sinds de laatste gebruiksfase geen aanpassingen zijn geweest, zijn alle 3 de steenkoppels nog aanwezig, wat uniek is voor de streek.

Een ander uniek element ten aanzien van de steenkoppels is het materiaalgebruik. Tot het begin van de vorige eeuw werden in molens hoofdzakelijk zogeheten blauwe stenen en Franse stenen toegepast. Blauwe stenen bestaan uit lavagesteente, afkomstig uit de Eifel. Deze stenen zijn vrij zacht en leveren door hun structuur een goede productie. Franse stenen zijn samengesteld uit stukken zoetwaterkwarts en zijn erg hard. Door hun harde en dichte structuur leveren ze een lagere productie dan een blauwe steen, maar ze zijn wel slijtvaster.

Aan het begin van de vorige eeuw zijn 'kunststenen' ontwikkeld die de goede maaleigenschappen van de blauwe stenen combineren met de slijtvastheid van de Franse stenen, wat dus een verhoging van de productie oplevert. De eerste molen in Nederland waar deze kunststenen zijn toegepast is de Molen van Goidschalxoord. De kunststenen van de Goidschalxoordse molen bestaan uit een maallaag die op de afgesleten blauwe stenen is aangebracht, waarbij de blauwe steen als ballastlaag dient. Ook de combinatie huis - molen - motorhuis is uniek.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog wordt de molen voorzien van een installatie om energie op te wekken. Hiervan zijn nog restanten in de molen te vinden. Als de concurrentiestrijd met moderne machines niet meer vol te houden is, wordt de molen in 1953 stilgezet, waarna hij in de loop der jaren in verval raakt. Diverse malen wordt er een poging ondernomen de molen gerestaureerd te krijgen. In 1970 wordt een poging ondernomen de molen bij het Streekmuseum onder te brengen en in 1986 vraagt Werkgroep Goidschalxoord aandacht voor de bouwvallige molen. Ook particulier initiatief loopt op niets uit. De tand des tijds knaagt verder en in 1998 moet de molen om veiligheidsredenen onttakeld worden. Verder verval volgt en de molen valt ten prooi aan souvenirjagers en vandalen. Toch heeft tot ieders verbazing de molenromp altijd moedig stand gehouden.

In mei 2007 heeft de familie Weeda de molen voor het symbolische bedrag van 1 euro overgedragen aan de in 2003 opgerichte Stichting Molencomplex Goidschalxoord. Dankzij de inspanningen van deze stichting, vrijwilligers en de BankGiroLoterij - de molen heeft namelijk de hoofdprijs van €1.000.000 gewonnen in het Avro-programma 'BankGiroLoterij Restauratie' - is de restauratie in 2008 definitief opgepakt en kan het gerestaureerde molencomplex op 8 mei 2010 feestelijk worden geopend. De molen is weer geheel maalvaardig gerestaureerd waarbij niet alleen de 3 maalkoppels zijn gerestaureerd maar ook de stofafzuiginstallatie. Tevens is de hulpaandrijving vanuit het motorhuis is in ere hersteld. In het motorhuis bevindt zich echter geen stoommachine meer, maar een waardige vervanger: een 34 pk Ruston & Hornsby 1 cilinder dieselmotor uit 1931. Deze drijft via de ondergrondse riemoverbrenging het binnenwerk van de molen aan. In 2011 is het molencomplex overgedragen aan Stichting Molens Binnenmaas. (bron: site van de molen en Stichting Molens Binnenmaas. Foto van de taart: © Stichting Molencomplex Goidschalxoord, J.B. van Steensel)

Een van de uitdagingen in het kader van de restauratie van de molen was de volgende: Uit historisch onderzoek is gebleken dat in de dijk langs de molen vroeger een veel ruimere bocht lag. In 1953 is de molen stilgezet en in datzelfde jaar is na de Watersnoodramp de dijk verzwaard, waarbij tevens de weg dichter langs de molen is komen te liggen. Hierdoor zou het niet mogelijk zijn om met de gerestaureerde molen te draaien zonder dat de draaiende wieken gevaar zouden opleveren voor de weggebruikers. Stichting Molencomplex Goidschalxoord heeft hiervoor een drietal oplossingen onderzocht:

1. Omleggen van de dijk naar de oorspronkelijke ligging. Niet haalbaar gebleken vanwege zeer hoge kosten en uitvoeringstechnische problemen. 2. Verplaatsen van de molen in zuidelijke richting, dus verder vanaf de dijk. Niet haalbaar vanwege aantasting historiciteit en vanwege connectie met motorhuis. 3. Ophogen van de molen (met 1 tot 1,5 meter). Voor deze optie is gekozen omdat de molen in ieder geval al moet worden rechtgezet. Bij de uitvoering hiervan is het goed mogelijk om de molen direct naar de vereiste hoogte op te vijzelen. Bijkomend voordeel hiervan is dat de molen nog nadrukkelijker in beeld komt en de landschappelijke waarde toeneemt. Voor nadere details die bij de - voorbereiding van - deze restauratie aan de orde waren, zie de Restauratievisie Korenmolen en motorhuis te Goidschalxoord (2007). En onder deze link vind je 5 videoreportages over de restauratie van de molen, en wat daaraan vooraf ging. En hier nog een terugblik op de restauratie van de molen door TV Hoeksche Waard.

Je bent van harte welkom om de molen te bezoeken. Je kunt er ook terecht voor meel en meelproducten. De Molen van Goidschalxoord en het motorhuis zijn in principe iedere zaterdag geopend van ca. 10.00 tot 16.00 uur. Op doordeweekse dagen is de molen alleen op afspraak te bezoeken. De Ruston motor in het motorhuis draait standaard op bijzondere bezoekdagen, zoals de Nationale Molen- en Gemalendag (2e zaterdag in mei) en op Nationale Monumentendag (2e zaterdag in september). De motor kan op verzoek ook op andere momenten - tegen een kostenvergoeding - worden gedemonstreerd.

- Ook de voormalige watertoren (bij Sluisendijk 2) net buiten de bebouwde kom van Goidschalxoord is een rijksmonument. Het is een lage bakstenen toren met neoromaanse elementen en een uitkragende bovenbouw met ijzeren vlakbodemreservoir. De toren is gebouwd in 1910 naar ontwerp van architect J. Smit en constructeur A. Visser. De watertoren heeft een hoogte van 14 meter. Het is de kleinste watertoren van Nederland die in gebruik is geweest bij een waterleidingbedrijf. Als hulptoren dan, want het drinkwater werd er namelijk vanuit Oud-Bijerland naartoe gepompt. De toren bestaat uit 3 etages waarvan de bovenste, het waterreservoir, een stalen tank is. De inhoud bedroeg 50 m3. Tot 1950 is hij in gebruik geweest voor de drinkwatervoorziening.

Voor een symbolische prijs is de toren in 1979 in handen gekomen van dhr. J. Overweel, voormalig bestuurslid van Stichting Streekmuseum Hoeksche Waard. Met vrienden en kundige vrijwilligers is in 1984 een renovatie tot stand gebracht. In 1996 schenkt dhr. Overweel de toren aan Streekmuseum Hoeksche Waard. In september 2016 hebben Ad Los en Monique Ubaghs uit Rijsoord het object van het museum overgenomen. Zij gaan de watertoren restaureren en een 'zinvolle herbestemming' geven. De watertoren past precies in het straatje van Los, die een passie heeft voor industrieel erfgoed, waarover je alles kunt lezen in onze beschrijving van zijn Planetarium Museum Johannes Post School in Rijsoord.

Los wil samen met enkele anderen de watertoren weer helemaal in haar oude glorie herstellen. De watertoren moet er weer precies zo uit komen te zien als na de bouw in 1910. Zo komt er weer een authentiek zinken dak in plaats van het dakleer dat er nu op ligt. En de oude ketel moet worden hersteld, want er zijn gaten in gemaakt voor 4 ramen. "Maar ik weet een metaalbewerkingsbedrijf dat dat zo kan herstellen dat je daar niets meer van ziet", stelt Los. "En subsidie van de gemeente hoef ik er niet voor te hebben, alleen medewerking. De gemeente is enthousiast en denkt echt met ons mee. Dat vind ik fantastisch." Los hoopt dat de renovatie eind 2017 gereed komt. Het bijgebouw moet er in 2018 komen. "De watertoren met het bijgebouw moet zichzelf bedruipen. In Nederland zijn nog veel meer watertorens. Ik hoop dat deze een voorbeeldfunctie kan vervullen."

Na de renovatie komt er namelijk een bijgebouw waar ze 3 bed and breakfast-units in willen vestigen. Op het dak komen zonnepanelen. Die moeten energie leveren om 50.000 liter water overdag in de watertoren naar boven te pompen. Na zonsondergang stroomt het water door een klep weer naar beneden. Dat moet voldoende energie opleveren om de hele bed and breakfast van stroom te voorzien. (bron: AD, 27-7-2016)

- Goidschalxoord heeft 3 rijksmonumenten. Naast de molen en de watertoren is dat het pand op Goidschalxoordsedijk 24. Het huis dateert uit 1624 en heeft zeer uiteenlopende bestemmingen gehad. Naast herberg heeft het vele jaren als veer- en rechthuis gefungeerd. Naast dit huis stond in die tijd dan ook de 'kaak'. Aan deze schandpaal werden de toenmalige deugnieten te kijk gezet, 'aan de kaak gesteld' dus. Vele jaren werden de poldervergaderingen hier gehouden. Boven de deur hangt nog het wapen van Goidschalxoord. Aan de andere metalen muurarm hing de olielantaarn. Beide armaturen zijn verdwenen. Het pand wordt sinds vele jaren bewoond door leden van de familie Van der Woe!.

- Vlakbij de Molen van Goidschalxoord staat Poldergemaal De Bosschen. De dijk beschermt het achterland tegen hoge waterstanden in de rivier de Oude Maas. De twee pompen in het gebouw zorgen automatisch voor het juiste waterpeil in de polders Oud-Beijerland, De Bosschen en Het Westmaas-Nieuwland. Een gebied dat in totaal zo groot is als 7000 voetbalvelden. Het water uit alle sloten en watergangen in dit gebied komt uiteindelijk terecht in De Vliet. Deze brede hoofdwatergang begint ter hoogte van Klaaswaal en slingert zich als een blauwe slagader door het landschap in de richting van de Oude Maas. De Vliet eindigt hier bij dit gemaal, dat het overtollige polderwater via twee persleidingen, die zich zo’n 6 meter onder je voeten bevinden, in de rivier loost. Maar het is ook mogelijk om via deze leidingen water vanuit de rivier in te laten, bijvoorbeeld tijdens lange perioden van droogte.

Gemaal De Bosschen is in 1967 gebouwd door de polderbesturen van de polders Oud-Beijerland, De Bosschen en Het Westmaas-Nieuwland. Een diesel- en elektromotor leverden een totale capaciteit van 400 m3 per minuut. Waterschap De Groote Waard heeft het gemaal in 2002 gerenoveerd. Daarbij zijn onder andere de oude motoren vervangen door twee nieuwe elektromotoren. De capaciteit van de pompen is hierdoor toegenomen tot 600 m3 per minuut. Om tastbaar te maken hoeveel dat is; als het gemaal op volle kracht draait, kan het per minuut 4000 badkuipen leegpompen. (bron: informatiepaneel ter plekke van Waterschap Hollandse Delta)

Terug naar boven

Beeld

- Onder deze link vind je afbeeldingen van 4 18e-eeuwse schilderijen van Goidschalxoord (in de rechterkolom zijn ze aanklikbaar), van Aert Schouman, betreffende het huis te Goidschalxoord, het recht- en veerhuis, en de veerdam en haven.

Terug naar boven

Literatuur

- Nieuwe en/of tweedehands boeken over Goidschalxoord (online te bestellen). Ter gelegenheid van de opening van het gerestaureerde molencomplex in 2010 is het boek 'Er wordt weer gedraaid op Goidschalxoord' verschenen. Een boek over de geschiedenis van de molen en de molenaars, geschreven door Andrea Knol. Het boek is verkrijgbaar bij de molen en wordt via de link aan het begin van deze alinea incidenteel ook tweedehands aangeboden.

Terug naar boven

Links

- Genealogie: - Overzicht van geborenen in de gemeente Goidschalxoord 1818-1855.

Terug naar boven

Trivia

- Schepen van de Vereenigde Oostindische Compagnie (VOC) (1602-1800) werden vaak naar Nederlandse plaatsen genoemd. Zo was er ook een, in 1734 gebouwd, schip genaamd Goidschalxoord. Naast het onder Geschiedenis vermelde geslacht Du Faget van Assendelft waren ook "leden van de families Van Berck en Van Slingelandt heer of vrouwe van Goidschalxoord. 1 van de familieleden Berck is bewindvoerder geweest van de Amsterdamse Kamer van de VOC. Dergelijke bewindvoerders mochten niet hun naam aan een schip geven, maar wel de naam van hun bezitting. In dit geval de hoge heerlijkheid Goidschalxoord." (bron: Henk de Koning)

Reacties

(4)

Interessant het artikel met uitleg te lezen. De naam Goidschalksoord kwam vandaag 'spontaan' in mijn gedachten in nostalgische herinnering over mijn jeugd in Rotterdam Zuid, waar ik op zomerse dagen met mijn fietsje tochten langs de Maas etc. maakte en ook met het veerpontje van Goidschalxoord enkele malen de rivier overstak.

Ik ben op 7 september 1940 geboren in de Oranjeboomstraat op Feijenoord, later wonend in Charlois, en mijn schooltijd doorgebracht op 'Zuid'. Op 15-jarige leeftijd gaan varen op het coastertje van mijn vader en later als 21-jarige al kapitein op onze 250-tonner varend in heel Europa. Gaandeweg en na de Hogere Zeevaart School in Rotterdam opgeklommen tot Gezagvoerder en gevaren op allerlei zeeschepen, laatstelijk containerschepen en heel veel plaatsen, havens en landen bezocht. Gevaren (tot na mijn vervroegd pensioen in 1998) tot 2010. Ik ben in 2008 geëmigreerd naar de Filipijnen, het land van mijn echtgenote, en ben in 2012 neergestreken in Schotland - een prachtig en rustig land - waar wij een groot deel van het jaar doorbrengen.

Vorig jaar was ik twee weken in Nederland bij vrienden en eerlijk gezegd heb ik er weinig meer mee, ben geschrokken van de drukte etc. en voelde mij een vreemde in eigen land, en kon heel weinig terugvinden van de herinneringen in buurten en plaatsen uit mijn kindertijd, vooral ook onze 'onschuld' als schoolkinderen in vergelijking met deze tijden...

Hoop dat dit commentaar enigszins ertoe doet.
Met vriendelijke groet, Joop Weber.

Beste Joop, wij vinden het altijd interessant als mensen hun herinneringen aan vroeger hier delen. Anderen lezen dat en dan komen hun eigen herinneringen ook weer boven. U heeft dankzij uw beroep veel van de wereld gezien. In ons land is het de afgelopen decennia flink drukker geworden ja, door de aanleg van vele snelwegen, kanalen, spoorlijnen, woonwijken en bedrijventerreinen. Maar ook hier zijn nog altijd gebieden waar je uren door bos en heide kunt lopen en nauwelijks iemand tegenkomt. Alleen die moet je wel weten te vinden. Daarom schrijven wij op deze site ook vooral over de kleine, relatief onbekende plaatsen, die weinigen kennen, maar die ook de moeite waard zijn om eens door te wandelen of te fietsen. Zoals Goidschalxoord. Ik heb de beschrijving hiervan zojuist afgemaakt, dat moest ik nog doen. O.a. nu een uitvoerige beschrijving van de prachtige en in verschillende opzichten unieke molen waarvan de restauratie in 2010 gereed is gekomen. En een kleine watertoren die in restauratie is.

Overigens hebben wij ook een pagina van Feijenoord https://www.plaatsengids.nl/feijenoord en Charlois https://www.plaatsengids.nl/charlois. Die zijn de laatste tientallen jaren natuurlijk ook flink drukker geworden qua bebouwing. Maar in het Z van Charlois is nog een mooi landelijk gebiedje dat zich nog altijd heeft gehandhaafd tussen al het stedelijk 'geweld', namelijk de Charloisse Lagedijk. Dat zult u ongetwijfeld kennen als u op Charlois heeft gewoond. Over dat gebiedje valt zoveel te vertellen dat wij er een aparte pagina voor hebben gemaakt: https://www.plaatsengids.nl/charloisse-lagedijk

Nog veel lees- en kijkplezier op onze site gewenst,
Frank van den Hoven
hoofdredacteur Plaatsengids.nl

Er staat geschreven dat de familie Van Assendelft de titel heer of vrouwe van Goidschalxoord hebben gevoerd. Dit lijkt mij niet juist. Die familie voerde wel de titel heer of vrouwe van Heinenoord. Goidschalxoord is pas onderdeel geworden van Heinenoord in 1855. Heer of vrouwe van Goidschalxoord waren de families Berck en Slingeland. 1 van de familieleden Berck is bewindvoerder geweest van de Amsterdamse Kamer van de VOC. Dergelijke bewindvoerders mochten niet hun naam aan een schip geven, maar wel de naam van hun bezitting. In dit geval de hoge heerlijkheid Goidschalxoord.

Dank voor uw reactie. De passage in het hoofdstuk Geschiedenis waarin dit wordt vermeld, komt echter van het Regionaal Archief Dordrecht, dus ik mag aannemen dat zij dit op grond van deugdelijke bronnen stellen. Ik citeer dat slechts (met link naar de bron, waar u het kunt nalezen). Ik heb de voorbeelden van concrete personen van dat geslacht er nu ook bij vermeld. Dus als u stelt dat dit niet correct zou zijn, zou u dit kunnen melden bij het Regionaal Archief. Uw gegevens over die andere geslachten heb ik toegevoegd aan de alinea over het VOC-schip. Bij beide alinea's verwijs ik ze naar elkaar.

Reactie toevoegen