Veenweide-ontginningen vormen unieke middeleeuwse landschappen die - net als kaas, klompen en de Hollandse meesters - gerekend kunnen worden tot het karakteristiek Nederlands erfgoed. Al sinds de Romeinse tijd zijn veengebieden door middel van sloten ontwaterd om ze voor korte of langere tijd te kunnen gebruiken. De huidige Nederlandse veenweidegebieden zijn vooral in de middeleeuwen ontgonnen. In West Nederland zijn van de 10e tot de 13e eeuw de veengronden systematisch in cultuur gebracht, eerst op kleine schaal, later op initiatief van de Hollandse graven en Utrechtse bisschoppen.
