Status

- Tiengemeten is een eiland en buurtschap in de provincie Zuid-Holland, in de streek en gemeente Hoeksche Waard. T/m 1983 grotendeels gemeente Zuid-Beijerland, deels gemeente Goudswaard; in 1984 in zijn geheel over naar gemeente Korendijk, in 2019 over naar gemeente Hoeksche Waard.

- Het eiland en de buurtschap Tiengemeten hebben geen eigen postcode en plaatsnaam in het postcodeboek, voor de postadressen liggen deze daarom beide grotendeels 'in' Zuid-Beijerland (het oostelijke deel, met het overgrote deel van de buurtschap), deels 'in' Goudswaard (het westelijke deel, met een klein deel van de buurtschap).

- De buurtschap Tiengemeten heeft officiële, blauwe plaatsnaamborden en heeft daarmee een bebouwde kom, zij het op particulier terrein (zie hieronder onder Trivia).

Naam

Oudere vermeldingen
Vroeger werd de naam ook wel als twee woorden geschreven, al dan niet met koppelteken.

Naamsverklaring
De naam is een samenstelling van tien (telwoord) en het meervoud van gemet, een oppervlaktemaat van ongeveer 0,4 hectare.(1)

Ligging

Het eiland Tiengemeten ligt in het Haringvliet, W van de A29, N van het schiereiland Goeree-Overflakkee en Z van de dorpen Zuid-Beijerland en Goudswaard. De gelijknamige buurtschap ligt N tot NO op het eiland, rond delen van de gelijknamige weg (die over het gehele eiland loopt).

Statistische gegevens

In de Volkstelling van 1840 heeft Tiengemeten 7 huizen en 42 inwoners onder de gemeente Zuid-Beijerland. Bij de gemeente Goudswaard werden de inwoners van deze buurtschap onder die gemeente in 1840 niet gespecificeerd. Tegenwoordig heeft de buurtschap ca. 20 huizen met ca. 50 inwoners.

Geschiedenis

Een krantenartikel uit 1956 schetst een mooi beeld van het eiland, zijn bewoners en de bedrijvigheid in die tijd: "Tussen de Zuidhollandse eilanden Beijerland en Goeree-Overflakkee ligt een smalle droogte in het Haringvliet. Op de kaart van Nederland is dit grondgebied een streepje in de brede, blauw gekleurde stromen. Het eilandje Tiengemeten heeft dan ook maar een oppervlakte van ongeveer 1000 hectaren, met inbegrip van de uitgestrekte gorzen, waarop het taaie zoutwaterriet groeit, dat onder de handelaren een zekere vermaardheid bezit. Binnen een lange gordel van dijken hebben zich enkele nederzettingen gevormd. Daar wonen in totaal 30 gezinnen. 25 kilometer ten zuiden van het rumoerige Rotterdam leeft hier een groepje mensen in het domein der stilte. Aan weerszijden van het eiland schuurt een felle stroom langs de steenglooiingen, die de rietvelden en uiterwaarden beschermen. Wie de borstwering der dijken overschrijdt, wordt onmiddellijk getroffen door de wijde vergezichten en een stilte, die zo dicht bij de overbevolkte randstad Holland bijna onwerkelijk aandoet. Kinderstemmen, de kreet van een vogel, het geluid van paardenhoeven en het ronken van tractoren vallen nauwelijks op. Geen geluid vindt weerklank in de geweldige ruimte boven een handvol zand en klei in de getijdestromen.

Een beruchte stroom, die het Vuile Gat genoemd wordt, scheidt het eiland van de grote woonkernen in het westen des lands. Over dit onbetrouwbare water, dat op sommige plaatsen een diepte heeft van dertig meter, onderhouden kleine motorbootjes een veerdienst voor voetgangers en wielrijders. Zij tuffen naar de geteerde steigers, als op het eiland een mand hoog in een ijzeren mast wordt gehesen, ten teken dat iemand overtocht verlangt. Een retourtje kost 70 cent. De veerman brengt zijn passagiers naar de buurtschap Nieuwendijk op Beijerland. Iedere morgen haalt hij de 15 schoolkinderen af, die daar het tweemansschooltje bezoeken, en zondagsmiddags meert hij prompt om twee uur aan de noordelijke dijk, ten gerieve van de kerkgangers, die de middagdienst in Nieuwendijk willen bijwonen. Zaterdags gaan de jongelui naar het vasteland om daar wat vertier te zoeken en vele ouderen maken dan een uitstapje naar familieleden in de omgeving. Deze veerlieden (de vierenzestigjarige Jan Troost vaart op Zuid-Beijerland, op welk traject hij een halve eeuw geleden reeds met een roeiboot de dienst onderhield) zijn als het ware de loopjongens van Tiengemeten. Zij zetten niet alleen de bode van het ziekenfonds over, de dokter en de vroedvrouw, de kruidenier en de bakker, maar zij zijn ook bereid voor de slager de bestellingen mee te nemen of aan de overzijde een hoestdrankje te kopen voor een aamborstige eilandbewoner. Zelden wordt vergeefs een beroep op hen gedaan.

Dat is een voorrecht, want de bewoners van Tiengemeten leven onder de rook van Rotterdam toch nog tamelijk geïsoleerd. Er zijn weliswaar tien telefoons op het eiland; in bijna geen huis ontbreekt de radio, op twee boerderijen verrijzen de stalen H’s van televisieantennes en er zijn boerenvrouwen die in een eigen personenwagen boodschappen gaan doen op de Lijnbaan, maar de stemmen van wind en water ruisen altijd boven de akkers als een verre echo van stormnachten en hoge vloeden. De geografische ligging van het eiland is de oorzaak van merkwaardige tegenstellingen. Het merendeel van de negen boeren heeft aan de overzijde een auto in de garage; binnen drie kwartier bereiken zij van hun voorpost in de golven het hart van de drukste havenstad in Europa. Anderzijds verbindt juist het isolement de bewoners van het eiland, die zich hoofdzakelijk gevestigd hebben in de nederzettingen Oudepolder en Nieuwepolder. Zij leven niet in een gemeenschap die je met die in plattelandsgemeenten zou kunnen vergelijken. Het grondgebied behoort grotendeels tot Zuid-Beijerland en voor de rest - de noordwestkop - tot Goudswaard. Er woont geen gezagsdrager in de persoon van een burgemeester; men kan niet in een lokaliteit tezamen komen, er zijn winkels noch cafés en geen vereniging legt een band tussen de bewoners.

Aller aandacht richt zich hier naar de zevenhonderd hectaren middelzware bouwgrond, waarop aardappelen, vlas, koren en bieten goed gedijen, de kleine percelen weiland en de zware rug van de dijk, waarop schapen en koeien weiden. Wie op de kade van een der kleine haventjes staat, snuift de geuren op van het water, van wier en algen, modder en visslijm. Het is dit water, dat vanouds een stempel heeft gedrukt op de bewoners van het deltagebied. Het heeft hen misschien wat eenzelvig gemaakt, waakzaam en gericht op de natuur. De kleuters zijn op Tiengemeten schuwer dan die in een dorp. Zij komen zelden met vreemdelingen in aanraking. Wij hebben al duidelijk gemaakt dat de bewoners geenszins buiten onze beschaving staan, als mensen aan wie de moderne levenswijze onopgemerkt voorbijgaat. Zij die daar behoefte aan voelen, gaan op tijd naar een ijsrevue, schouwburg of bioscoop; zij staan niet als wereldvreemden in het gewoel van de grote stad, draaien thuis aan de knop van de radio, tasten automatisch naar de lichtschakelaar en lezen het ochtendblad. Zij gaan met hun tijd mee.

Maar toen deze winter arbeider Jan Maliepaard bij het schaatsenrijden zijn been brak, was de rivier een wildernis van hoog opgestuwd drijfijs, en vraag niet wat het gekost heeft, hem aan de overkant te krijgen. Het hele eiland was in rep en roer en de van pijn kreunende man maakte een overtocht door de ijswoestijn, die hij nooit zal vergeten. Nadat zijn vrouw hem later een bezoek had gebracht in het ziekenhuis, was de ijsgang inmiddels zo toegenomen, dat zij de weg terug versperd vond. Tiengemeten bleef vier dagen afgesneden van de buitenwereld. Dáárom, en ook om de herinneringen aan de februariramp in 1953, die het eiland overspoelde, twee slachtoffers eiste en 16 woningen verwoestte, begrijpen de bewoners van dit eiland beter dan wie ook, dat technische vooruitgang en de gemakken van onze beschaving de mens nog geen reden geven te menen, dat hij er nu wel is en alles gewonnen heeft.

Niemand weet wanneer de zandplaat waaruit Tiengemeten is ontstaan voor het eerst door mensen werd betreden. Eeuwen geleden al werd de oppervlakte voor het eerst vastgesteld in de oude vlaktemaat 'gemet', die gebruikt werd op de Zeeuwse en Zuidhollandse eilanden. Een gemet was ongeveer veertig are. Dit moet dus een plaat van geringe oppervlakte zijn geweest. Door bedijking zijn later telkens nieuwe polders aan het grondgebied toegevoegd. Thans schijnt de wordingsgeschiedenis afgesloten te zijn. Na de ramp in 1953 zijn de dijken hersteld en verzwaard, de oude binnendijken zijn gesloopt en in de loop der jaren is de landbouw steeds intensiever gemechaniseerd. Meer dan dertig tractoren zijn in bedrijf. Zij schommelen over de aardkluiten en jagen sperwers op, die laag over de akkers vliegend naar prooi zoeken. Slechts vijftien paarden zijn overgebleven van het grote aantal dat hier vroeger in de landbouw werd gebruikt.

Tijdens het middaguur ligt een diepe stilte over Tiengemeten. Meeuwen krijsen boven een schokker, die over het Vuile Gat koerst. De riethakkers hebben hun blinkende messen neergelegd. Het is etenstijd. Een arbeidersgezin zit in een afgelegen woning voor het raam. Een tafel met zeildoek, een platte schaal met aardappelen, witte stenen borden. Men eet en kijkt door het venster naar buiten. In een nevelige verte ligt de dijk. Het leven is goed en eenvoudig, voor wie niet bang is van de stilte. Vijf jaar geleden was er nog geen elektrisch licht. Vroeg in de winteravond werden dan de petroleumlampen ontstoken, die een geel schijnsel over de tafel wierpen. Nu heeft de elektrische stroom het leven veel veraangenaamd. Er is nog geen waterleiding, maar het regenwater dat in de goten druipt, wordt zorgvuldig opgevangen. Het is zacht en goed van smaak.

En dan heeft men de telefoon, die alle afstanden overbrugt. De telefoniste, mejuffrouw L. Bijl, is een zuster van de smid. Zij heeft een popperige centrale voor 10 abonnees in de voorkamer, waar crapauds en stoelen staan met pluche overtrokken. Zij manipuleert met de snoeren en contacten, terwijl de smid op het aambeeld slaat. 'Tiengemeten', zegt de telefoniste. Zij staat in de hoek bij het raam en luistert naar de stemmen. Voor haar heeft dit kleine telefoonnet geen nummers; zij ziet de aanvragers van het eiland voor zich en herkent feilloos de stemmen van mannen en vrouwen vóór zij hun naam hebben uitgesproken. Nummers komen er niet aan te pas in het lokale verkeer. Men verzoekt om verbinding met Schilleman de Vos, Arie van Dijl, met Van Rossum. Met een enkele handbeweging overbrugt zij de afstanden. Vaak heeft zij de directeur van het eiland aan de lijn. Dat is de heer L.I. Overwater, rentmeester te Strijen.

Tiengemeten moge dan geen eigen burgemeester hebben, het is een eiland met een directeur. Het is sinds 1907 in bezit van de N.V. Maatschappij tot Exploitatie van Onroerende Goederen 'Eiland de Tien Gemeten', gevestigd te 's-Gravenhage, waarvan de heer Overwater directeur is. De boeren weten nauwelijks aan wie de grond die zij bewerken, toebehoort, maar dat zit hun niet zwaar. Zij regelen hun zaken met de heer G. van Rossum, die als opzichter voor de naamloze vennootschap het eiland bewoont en dagelijks in een vuurrode jeep zijn inspectietochten maakt (de binnenwegen zijn tot een lengte van twaalf kilometer uitstekend verhard.) De opzichter heeft een drukke en verantwoordelijke taak met het beheer van dit privébezit, dat als een klein koninkrijkje binnen onze landsgrenzen ligt.

Tiengemeten is een zogeheten ongereglementeerde polder en neemt daarmee een uitzonderingspositie in. Het valt dus niet onder de polderkeur en de wettelijke regelingen van het provinciaal bestuur. De genoemde maatschappij zorgt zelfstandig voor de waterkeringen en bemaling, alsmede voor het onderhoud van wegen, en exploiteert voorts onder andere een boomgaard. Voor al deze werkzaamheden heeft de opzichter zes arbeiders in vaste dienst. De rode jeep rijdt van de ene hoeve naar de andere en op alle boerderijen, die zonder uitzondering vrouwennamen dragen, kent men het snorrende voertuig met de woorden 'N.V. Tien Gemeten' op de cabine. Soms maakt de heer Van Rossum een praatje met boer Van Dijl van de Suzannahoeve, wiens huis oprijst boven zware waterkeringen van bazaltkeien op de oostpunt van het eiland, waar Jan Troost zijn veerpontje meert. Het is een vooruitgeschoven post in het water, de vensters gericht naar een wazige verte, waarin kerktorentjes opdoemen en vaag de boomgroepen van het Brabantse Willemstad zichtbaar zijn. Boer Van Dijl werd op het eiland geboren. Zijn grootvader kwam hier meer dan een eeuw geleden, als timmerman, in dienst van de marine, die hier toen een quarantaineplaats had, later een buskruitmagazijn. Het Haringvliet behoorde destijds nog tot de drukbevaren waterwegen. De zeil- en stoomschepen koersten langs het eiland met een omweg naar Rotterdam en naar Dordrecht, omdat de kortere vaarroutes onbetrouwbaar of geheel verzand waren.

Tegenwoordig is de scheepvaart hier van weinig betekenis, maar thans opent de toekomst geheel nieuwe mogelijkheden tot contact met de buitenwereld. Er bestaat een 'drie-eilandenplan', waarin grote nieuwe bruggen en verkeerswegen zijn geprojecteerd. Volgens een bestaand ontwerp zou een van deze verkeersaders over de oostpunt van Tiengemeten worden geleid, waartoe de bouw van twee reusachtige bruggen aan weerszijden van het eiland noodzakelijk is. In dat geval zou het stillegebied opeens uit een eeuwenlang isolement worden verlost. Het is bovendien de vraag of de sterke groei van Rotterdam op den duur geen belangrijke gevolgen zal hebben voor hen, die aan de rand van het Haringvliet wonen. Als onze reusachtige havenstad ongeveer anderhalf miljoen inwoners zal tellen, zal naar men verwacht aan het Haringvliet een nieuw haven- en industriegebied zijn ontstaan. De provinciale planologische diensten werken thans verstrekkende plannen in die richting uit.

De ligging van Tiengemeten, het diepe vaarwater en andere omstandigheden leiden er toe dat in het kader van deze industriespreiding en het Deltaplan ook wordt overwogen of voor dit kleine eiland mogelijk een nieuwe toekomst is weggelegd. Er hebben geruchten de ronde gedaan over de aankoop van het eiland door een grote oliemaatschappij, geruchten, die overigens volkomen uit de lucht waren gegrepen. Niemand weet nog wat er met dit deltagebied zal gaan gebeuren. Op het eiland maakt men zich er geen zorgen over. De tractoren zoemen er nog over onafzienbare akkers, de smid slaat op het aambeeld en juffrouw Bijl zorgt voor haar tien abonnees, alsof zij nooit van haar post zal wijken..."

Recente ontwikkelingen

- Het voormalig landbouweiland Tiengemeten is in 2007 teruggegeven aan de natuur. Het wordt ontwikkeld en beheerd door Natuurmonumenten. De boerderijen zijn deels gesloopt en deels behouden, gerestaureerd en hebben een 'zinvolle herbestemming' gekregen waaronder restaurant/herberg, bezoekerscentrum, museum en vakantiewoning.

- Herberg Susannahoeve is op 30 juni 2011 door een brand verwoest, maar is in de winter van 2011 herbouwd.

Bezienswaardigheden

- In 2009 is op het eiland het Rien Poortvliet Museum geopend. Rien Poortvliet (1932-1995) behoeft nauwelijks introductie. Weinig schilders konden het boerenleven en de natuur zo treffend en indringend schilderen als hij. Op Tiengemeten is de Poortvliet-collectie helemaal op zijn plek. De landbouwwerktuigen uit het Landbouwmuseum, de trekpaarden, boerderijen en akkers buiten in de Oude Polder; je ziet ze allemaal weer terug op de schilderijen en tekeningen van Rien Poortvliet. Verder zijn in het museum natuurlijk ook de originelen te zien van Poortvliets beroemde illustraties voor de Kabouter-reeks en andere (kinder-)boeken. De Kabouterzolder is speciaal ingericht rond de diverse kabouterboeken van Rien Poortvliet. Vele werken uit die boeken zijn op de zolder tentoongesteld. Daarnaast zijn meerdere hoeken zo ingericht dat de kinderen er actief aan het werk kunnen rond en met kabouters.

Jong en ouder kunnen hier genieten van deze geweldige kunstenaar die met zijn aquarellen en olieverfschilderijen een geweldig oeuvre heeft. In het museum kun je veel verschillende werken van Rien Poortvliet komen bewonderen en daarnaast kun je ook veel leren over de man Rien Poortvliet zelf. Rien Poortvliet heeft nooit schilderles gehad; hij heeft zichzelf leren schilderen, en hoe!

- En sinds 2010 is er het Landbouwmuseum Tiengemeten. Het museum brengt d.m.v. een prachtige collectie de landbouwmechanisatie van 1920 tot 1955 in beeld. De landbouw is sinds begin 20e eeuw wereldwijd, mede door de gevolgen van de Eerste Wereldoorlog,steeds meer gemechaniseerd. Na 1920 komt deze mechanisatie ook in Nederland langzaam op gang. Deze verandering is te vergelijken met het intrede van de computer in de jaren zeventig. Werkzaamheden die eeuwenlang met hand zijn gedaan, worden plotseling door een machine overgenomen. Dit heeft grote gevolgen voor het boerenbedrijf, maar ook voor de hele bevolking van het platteland. Doelstelling van het museum is de ontwikkeling van het boerenbedrijf in die periode in beeld te brengen. Een fascinerende periode die vaak tot verrassende en slimme ontwikkelingen heeft geleid. Het museum heeft een grote collectie landbouwmachines en -gereedschappen. Onder begeleiding van een gids en beschrijvingen bij de museumstukken krijg je een goed beeld van deze periode. Iedereen die het museum verlaat realiseert zich wat voor enorme veranderingen zich in deze periode hebben afgespeeld.

Jaarlijkse evenementen

- De 10 van Tiengemeten (op een zondag in maart) is een hardloopwedstrijd over 10 km over het eiland. Dat is een heel bijzondere ervaring (zie de foto's achter de link). Het is ook mogelijk om een afstand van 5 km te lopen.

- Terug naar Tiengemeten (weekend in augustus, in 2019 voor de 5e keer) wordt gehouden in een boomgaard op het eiland. Het buitenfestival is grotendeels overdekt en biedt veel comfort en culinaire variatie, waardoor het ook geliefd is bij 'oudere' festivalgangers. Het is geen massa-spektakel, maar een intiem en ontspannen muziekfeest in een prachtige omgeving. Het trage eilandritme, tien relaxte eilandbewoners en een goeie hap eten vormen de basis van een of twee dagen bivakkeren in de eilandnatuur. Of zoals ze op Tiengemeten zeggen: "Bootje varen, biertje drinken, bandje kijken." Review van een bezoeker van de editie 2016: "Zoals je hoopt dat een festival zal zijn; leuke sfeer, kleinschalig, goeie, afwisselende muziek en lekker eten. En dat op een prachtige locatie. Complimenten voor de organisatie!"

- Op een zaterdag half september is er het festival Het Laatste Eiland (sinds 2018); een eendaagse ontdekkingstocht voor pioniers die zich willen onderdompelen in de natuur, laten verrassen door bijzondere programmaonderdelen, de nieuwste muziekacts en niet bang zijn voor het onbekende.

Landschap, natuur en recreatie

- De ontwikkeling van de 'nieuwe natuur' op Tiengemeten ligt goed op schema. Er is een grote biodiversiteit ontstaan en er zijn veel soorten vogels bijgekomen. In het eerste jaar waren er al 21 procent meer broedvogels te zien dan voor die tijd. Er zijn al reeën gesignaleerd, die zijn komen overzwemmen vanaf de wal. Natuurmonumenten hoopt dat er de komende jaren nog veel diersoorten bijkomen.

Het eiland van ongeveer 1.000 hectare is in drie delen verdeeld, met elk een eigen sfeer. Eén deel van het gebied staat vrijwel helemaal onder water. De westkant van het eiland is vrije wildernis, terwijl in het derde deel aandacht aan cultuurhistorie wordt gegeven. Een kudde van circa 80 Schotse Hooglanders onderhoudt het gras. Het eiland trekt jaarlijks 30.000 tot 40.000 bezoekers.

- Wil je snel een indruk krijgen van de natuur op Tiengemeten? Wandel dan naar de Vliedberg, de enige heuvel in een verder vlak landschap. Hier heb je een spectaculair uitzicht over het hele eiland. De Vliedberg is hersteld bij de natuurontwikkeling in 2006. Precies op de plek waar ie vroeger lag. In vervlogen tijden was het een hoogwater-vluchtplaats voor het vee. De Vliedberg ligt op minder dan 1,5 km afstand van het bezoekerscentrum. Eenmaal op de Vliedberg kun je kiezen: terug naar het bezoekerscentrum of verder wandelen (er zijn rondwandelingen van 3,5 km en 10,5 km).

- Op Tiengemeten is ook meer dan 4,5 hectare Speelnatuur aangelegd zodat ook je kinderen zich naar hartelust kunnen uitleven met bomen, beekjes, bloemen, blubber en beesten. Voor de kleintjes is er een veilig Ukkie-eiland. Ouders houden makkelijk toezicht, terwijl de peuters en kleuters spetteren op de schildpadfontein of waden door het ploeterbeekje.

- In 2011 zijn de eerste beversporen gevonden op Tiengemeten. Een beverburcht in aanbouw is weliswaar weggespoeld door het hoge water, maar er zijn diverse loop- en knaagsporen gevonden rond de open verbinding met het Haringvliet. De bever is afkomstig uit de Biesbosch waar al jaren een groeiende populatie voorkomt. Op steeds meer plekken in de wijde omgeving worden de dieren gezien.

- In de zomer vaart er een pontje op Tiengemeten vanuit de buurtschap Nieuwendijk (Hoeksche Waard, W van Zuid-Beijerland) en vanuit Stad aan 't Haringvliet (Goeree-Overflakkee). In 2010 heeft exploitant Huib Bijl een nieuwe motorveerboot aangeschaft. Het is het voormalige directieschip De Nieuwe Waterweg van Rijkswaterstaat. De vraag naar vervoer naar Tiengemeten is de laatste jaren sterk gestegen, zodat hij al een tijdje op zoek was naar een grotere veerboot. De naam van de nieuwe veerboot is Heicondias, een samentrekking van de voornamen van de vier dochters van de exploitant. De Heicondias dateert uit 1968, is prachtig met hout afgetimmerd, kan maximaal 80 passagiers herbergen, meet 18 x 4,20 meter en is uitgerust met twee GM's van 240 pk. Voor perioden, dagen en tijden, zie de link.

- Bezoekerscentrum Tiengemeten van Natuurmonumenten is gevestigd in de eerste boerderij die je tegenkomt als je van de pont afkomt.

Overnachten

- Boek hier je B&B e.d. in omgeving Tiengemeten, met laagsteprijsgarantie!

Beeld

- Fotoserie van Tiengemeten van fotograaf Martin Stevens.

Literatuur

- Nieuwe en/of tweedehands boeken over Tiengemeten (online te bestellen).

Links

- Algemeen: - Site over Tiengemeten van Natuurmonumenten, met o.a. actuele ontwikkelingen en activiteitenagenda.

- Vele artikelen over verleden en heden van Tiengemeten op de site Piershil.com.

- Nieuws: - Actualiteiten over (de natuur van) Tiengemeten, door Natuurmonumenten.

- Zorg: - Eén van de 'herbestemde' boerderijen op Tiengemeten is de Idahoeve. Deze historische boerderij is in 2010 verbouwd tot een woonhoeve voor mensen met psychiatrische aandoeningen, en in die hoedanigheid in functie sinds 2010. Met de Idahoeve richt Bavo Europoort zich op mensen met chronische psychiatrische ziekten of met niet-aangeboren hersenletsel (NAH). Natuur heeft een gezondmakend effect op mensen met psychische aandoeningen en beperkingen. De natuur op het eiland geeft hen de rust en ruimte om zich te oriënteren op een nieuwe toekomst.

De bewoners van de Idahoeve leveren een maatschappelijke bijdrage. Ze profiteren niet alleen van het natuurgebied, maar dragen ook bij aan het behoud van de historische hoeve en het eiland. Ze helpen bij het snoeien van hoogstamboomgaarden en bij het bewerken van ouderwetse kleinschalige akkertjes. Ook bieden ze service aan de tienduizenden eilandbezoekers door fietsen te verhuren en te onderhouden en door het Bezoekerscentrum en de vakantiewoningen schoon te maken. "Het leveren van een maatschappelijke bijdrage stimuleert de zelfwaardering van patiënten. Door te werken beginnen zij weer verantwoordelijkheden te nemen, leren ze opnieuw sociale contacten te leggen en krijgen zij een gezond dagritme", aldus Marianne van Duijn, bestuurder van Bavo Europoort. (bron: Natuurmonumenten, april 2010)

Trivia

- Bijzonder is dat de inwoners van Tiengemeten geen rijbewijs hoeven hebben (zolang ze althans op het eiland blijven) omdat het particulier terrein is.

• 1. Nederlandse plaatsnamen verklaard,
  van Berkel, Gerald, and Samplonius Kees
  , (2018)